Öylesine etkilerdi ki bu hikayeler seyirciyi… Arbede sahnelerinde sinemanın temel çocuğu lehine tezahürat yapılır… Aşıklar ayrıldığında onlarla ağlanır, kavuştuğunda ise bu sefer seyirci sevinç gözyaşları dökerdi…
Bir de bir vakitler altın çağlarını yaşayan Yeşilçam sineması vardı. Aslında sinemalar renkli bile çekilemiyordu o periyotta. Perdeden yansıyan dünyada iki renk hakimdi: Siyah ve beyaz… Bazen de gri. Lakin o dünya seyirci için öylesine renkliydi ki!
Kış aylarında kapalı salonlarda, yaz aylarında da büyük ya da küçük fark etmez kentlerde kurulan yazlık sinemalarda herkes iki saatliğine de olsa kendi hayatını unutur o sinemalarda anlatılan büyülü dünyaların içine dalardı.
Tabii ki tıpkı bugün olduğu üzere o vakitlerde da o siyah beyaz sinemaların yıldızları vardı. Tahminen de jenerasyonlar uzunluğu sinema seyircisinin hafızasında tıpkı perdedeki manzaralarda olduğu üzere kaldı o yıldızlar… Siyah- beyaz lakin tıpkı vakitte çok renkli!
O vakitler bugünkü üzere toplumsal medya da olmadığından Yeşilçam sinemalarının yıldızları bir manada ulaşılmazdı….
Hayatları hakkında çok fazla bilgi sahibi olmak mümkün değildi. Fakat tıpkı vakitte bir o kadar da yakındılar seyirciye. Zira bir setten başkasına koşarlar bir ay içinde birkaç sinemada oynarlardı.
İşte o yıldızların birçok artık bu dünyadaki serüvenlerini çoktan tamamladı. Kimileri da hayatta olsalar bile kameraların karşısından çekildi.
Ama hepsinin ortak bir özelliği var ki hiç unutulmadılar. Seyircinin hafızasındaki yerleri asla silinmedi.
Yeşilçam yıldızlarının o denli enteresan özellikleri var ki yalnızca onları sinemada izleyebilen nesiller değil sonra gelenler de onlardan ve sinemalarından çok iz taşıyor hafızalarında.
İşte bugün onlardan birini hatırlayalım istedik. Bir vakitler, periyodun modasına nazaran taranmış saçları… İncecik topuklu ayakkabıları üzerinde dans eder üzere yürüyüşü, kabarık etekli elbiseleriyle bugün bile kimi bayanların giysi şeklini etkileyen biri bu.
BURNUNUN UCUNDAN KİRPİĞİNİN GÖLGESİNE…
Bir vakitler Yeşilçam’a hoşluğu ve zarafetiyle damgasını vurmuş Küçük Hanımefendi… Evet, bildiniz Belgin Doruk!
Onun sinemalara taş çıkaran hayat hikayesine geçmeden evvel tekrar bir devrin ustalarından Zeki Müren’in Doruk’u nasıl tanımladığını hatırlayalım.
Çok sayıda sinemada birlikte kamera karşısına geçtiği rol arkadaşını on yıllar uzunluğu hafızalardan silinmeyen şu sözlerle tanımlamıştı Müren: “Burnunun ucundan kirpiğinin gölgesine kadar hoş.”
Yeşilçam’ın birinci büyük yıldızlarından biri olan Doruk, bu dünyadan gideli, tam 28 yıl oldu. Lakin sinemalarıyla, o nazik gülümsemesiyle hafızalardan silindiğini söylemek zor! Bunun nedeni desadece oynadığı sinemalar değil; benzerine sinemalarda bile güç rastlanacak hayat hikayesi.
Türk sinemasının bilhassa siyah- beyaz devrine birçok sinemasıyla damgasını vuran Belgin Doruk, 1936 Ankara doğumlu.
1952’de şimdi bir ortaokul öğrencisiyken Yıldız Dergisi ve İstanbul Sinema’nın açtığı müsabakayı kazanarak sinemaya adım attı. Tıpkı müsabakayı Doruk’un uzun yıllar rol arkadaşlığı yaptığı Ayhan Işık ve Becerikli Özerdem de kazanmıştı.
KAMERA KARŞISINDAKİ EN YETERLİ DOSTUNU ERKEN KAYBETTİ
Zaten Belgin Doruk da kendisi üzere müsabakayla sinemaya adım atan Aylan Işık’la kamera karşısında düzgün bir ikili oluşturdu. Birlikte çevirdikleri ‘Küçük Hanımefendi’ serisi çok tutuldu. Melodramların ve duygusal güldürülerin değişmez oyuncusu oldu.
Işık ile birinci kere Öldüren Kent sinemasında kamera karşısına geçen Doruk, yaptığı bir açıklamada, yakın dostluklarına ait şu sözleri kullanmıştı:
“Yarışmadan sonra ben de Ayhan da 3 sinema yaptık. Dördüncü sinemada buluştuk. Hoş bir sinemaydı. 1953 yılından sonra kamera önünde 22 yıl beraberliğimiz oldu. Onun haricinde, ailece de çok âlâ dost olduk. Biz bir sac ayağıydık. Ayhan, eşi, ben, Özdemir, Çolpan ve Sadri. Seyahatlerimiz oldu. Çok tatlı, acı anılarımız vardı. Yazık oldu. Her vakit düşünürüm. O kadar erken gitti ki. Niçin gitti?”
ÖDÜLLER KAZANDI
Doruk, 1970’te yapılan 2. Adana Sinema Şenliği’nde ‘Yuvanın Bekçileri’ sinemasıyla En Yeterli Bayan Oyuncu mükafatını aldı.
Neriman Köksal, Kenan Pars, Muzaffer Tema ve Aziz Basmacı ile 1955’te “Ölüm Korkusu” sinemasında oynayan sanatçı, Zeki Müren’le başrolü paylaştığı “Son Beste”, 1957’de ise Turan Seyfioğlu ile başrol oynadığı “Çölde Bir İstanbul Kızı” sinemalarında rol aldı. Son Beste sinemada inanılmaz bir ilgi gördü.
O MİLYONLARIN ‘KÜÇÜK HANIMEFENDİ’Sİ’
Başarılı oyuncu, Nejat Saydam’ın yönettiği, sinemanın unutulmazları ortasında yer alan 1961 üretimi “Küçük Hanımefendi” sinemasında başrolleri Ayhan Işık ve Sadri Alışık ile paylaştı.
Film, yılın en çok izlenen ve en beğenilen üretimlerinden biri olup, çok olumlu tenkitler alınca, tıpkı takımla 1962’de “Küçük Hanım Avrupa’da”, “Küçük Hanımın Kısmeti” ve 1970’te “Küçük Hanımın Şoförü” isimli devam sinemaları çekildi.
Usta sanatçı Zeki Müren ile de birçok sinemada rol alan Doruk, 1959’da “Kırık Plak”, 1961’de “Hep O Şarkı”, 1962’de “Bahçevan”, 1963’te “İstanbul Kaldırımları”, 1964’te ise “Hayat Bazen Tatlıdır” isimli üretimlerde oynadı.
ŞARKI KELAMLARINI UNUTUNCA SAHNE HAYALİ SUYA DÜŞTÜ
Çalkantılı bir özel hayat sürdürdü Doruk. Evvel kendisinden 30 yaş büyük bir adama, birinci eşi Faruk Kenç’e aşık olup evlendi. Bu evlilikten bir kızı oldu.
Sonra da ikinci evliliğini Özdemir Birsel ile 1961’de ikinci evliliğini yaptı. Oğlu Aydın, 1967’de dünyaya geldi. İkinci eşinde de aradığı memnunluğu yakalayamadı Belgin Doruk.
Eşinin iş gereği sık sık seyahate çıkması yüzünden kendisini kopkoyu bir yalnızlığın içinde buldu. Doruk 1970’li yılların başında periyodun en ünlü gazinosu Çakıl’da sahneye çıkmaya da hazırlanmış. Lakin söyleyeceği müziğin kelamlarını unutunca bu hayali de suya düştü.
YALNIZLIK EN YAKIN DOSTU OLDU
Yaşadığı dertler hem sıhhatini bozdu hem de kilo almasına neden oldu. 70’li yıllarda Ortaköy Şifa Yurdu’nda bir mühlet tedavi gördü. Ancak kilo vermek için kullandığı haplar ona büyük ziyan verdi.
Hafızası güzelce zayıfladı, kimi sözcükleri hatırlayamaz oldu.
Yaşadığı zahmetlerin tesiriyle aldığı fazla kilolardan kurtulmak için amfetaminli ilaçlar kullandı. Ancak bu ilaçlar hudut sistemini alt üst etti. Daha fazla kilo almaya başladı.
Sonradan “dostum oldu” dediği yalnızlığı fazla uzun sürmedi Doruk’un. 26 Mart 1995’te hayata gözlerini yumdu. Geride eski İstanbul’un Arnavut kaldırımı sokaklarındaki topuk sesleri ve birçok siyah- beyaz sinemaları kaldı.
YILLAR SONRA YENİDEN TRAJİK BİR OLAYLA GÜNDEME GELDİ:Ölümünün üzerinden yıllar geçtikten sonra Doruk bu sefer öbür bir trajik olayla gündeme geldi. Oğlu Aydın Birsel, 54 yaşında, yani çok da ileri olmayan bir yaşta Bursa’daki konutunun ölünde cansız halde bulundu. Vasiyeti üzerine de annesinin mezarına onun yanına gömüldü. Böylelikle bir devrin ünlü Yeşilçam yıldızı ile oğlu, trajik bir halde sonsuzlukta buluşmuş oldu.
?
